BLOG: HAVENVERHALEN

Het jacht ligt verlaten in de haven. De naam op de boeg van het schip doet vermoeden dat de eigenaar van Franse afkomst is. Maar er wappert geen vlag, laat staan een Franse, en de bemanning van het schip is niet aanwezig.
Het jacht is zo'n 14 meter lang en van een overduidelijk duur merk. Voor zover aan de buitenkant zichtbaar is het jacht uitgerust met tal van extra's dat een standaard jacht niet nodig heeft. Kortom, een jacht toegerust om een rondje rond de wereld te varen.
Eén ding is vreemd: het plantje dat aan de buiskap hangt. Dood, dat wel. Op zeilschepen hangen -of staan- geen plantjes. Dat is voorbehouden aan motorjachten die rustig op de motor voortkabbelen over water, nooit op één oor liggen en niet de noodzaak hebben om zeilen te zetten en te trimmen.
Na een paar dagen ligt het jacht nog steeds zachtjes te deinen op het water, stevig met trossen vastgemaakt aan de steiger. Meestal blijft een passant één nachtje om de reis daarna te vervolgen naar andere havens. Alleen slecht weer, technische problemen of het wachten op bemanning houdt een zeiljacht soms langer in de haven. De bemanning  ongeduldig wachtend op het moment dat de zeilen weer gehesen kunnen worden.
Op het -vooralsnog als feit aangenomen- Franse schip is geen van de bemanningsleden te zien. Vlakbij de haven bevindt zich een hotel met fraai uitzicht op zee, maar een schipper laat zijn schip nooit zomaar achter. Maar waar is de schipper en bemanning dan wel?
Dagen, zelfs weken verstrijken en het jacht ligt nog steeds aan de steiger. Dan krijgen wij het verhaal te horen. Het jacht wordt gevaren door één man, inderdaad een Fransman. Duizenden zeemijlen hebben ze samen gevaren. De jacht een thuis, de vaste wal alleen voor het passagieren na weer een lange reis. Toen de schip wel erg lang onbeheerd achterbleef werd door de havenmeesters gezocht naar de eigenaar. Dat bleek een hele klus. Als een schip afmeert in een jachthaven wordt slechts gevraagd naar de naam en afmetingen van het jacht, het aantal bemanningsleden en duur van het verblijf. Adresgegevens worden niet uitgewisseld.
De Franse naam op de achterzijde van het schip hielp bij zoeken naar de Franse thuishaven. Internet bleek onmisbaar om de informatie te verzamelen die -uiteindelijk- zou leiden tot het laatste hoofdstuk in het logboek van het jacht. Duidelijk werd dat de schipper al enige tijd ernstig ziek was en tijdens een behandeling elders is overleden. Het viel niet mee om familie van de man op te sporen. De overlijdensadvertentie die werd gevonden gaf een hint naar een mogelijk familielid. De contactpersoon genoemd in de advertentie werd benaderd en kwam naar Nederland om de boot leeg te ruimen. Als eerste verdween het dode hangplantje.
Nog dezelfde week werd het te koop te gezet. Het jacht ligt nog steeds in de haven zachtjes te deinen op het water, stevig met trossen vastgemaakt aan de steiger. Pas tegen het einde van het zeilseizoen is het jacht plotseling vertrokken. Met een nieuwe eigenaar op weg naar nieuwe zeilavonturen.