De zomer is begonnen. althans volgens de meteorologische kalender. De weersverwachting rept echter over lage temperaturen, te harde wind, bewolking en (dreigende) regenbuien. We hebben de AVALON eenzaam in Den Helder achtergelaten en zitten gezellig thuis. Een mooi moment om de ervaringen met, en observaties van 41 dagen AVALON op papier te zetten. In volstrekt willekeurige volgorde leveren deze overpeinzingen het volgende resultaat op.

1. Stap in de wereld die.....

Toerzeilers heet. Het is vreemd om plotseling elk referentiekader te missen. In een baan wordt enig verstand van zaken, kennis en ervaring verwacht om het werk naar behoren te kunnen doen. In de -voor ons- nieuwe wereld van toerzeilers is vrijwel alles nieuw en dus (nog) onbekend. Het marifooncertificaat en Vaarbewijs I en II zijn een trots bezit, maar theoretische kennis en praktijk blijken soms verrassend uiteen te lopen. Kortom:een wondere wereld.

2. Taalgebruik

Als er gesproken wordt over een bilge, fenders, gel coat,de roerkoning, lier, spiegel, preekstoel etc. dan heeft het iets te maken met het schip. Wordt gevraagd naar de stand van 'tell-tales' dan gaat het over het zeilen zelf en meer in het bijzonder de stand van het (voor-)zeil en -nog meer specifiek- over het trimmen van de zeilen. Kardinalen, mistseinen, diepteberekeningen en log zijn termen die met de navigatie te maken hebben. Tot zover het schip en het zeilen zelf.

Onlangs werd in onze haven, waar een groot aantal zeilers een tussenstop had gemaakt, opgeroepen tot een 'palaver'. Aan het verzoek werd door betrokkenen direct gehoor gegeven en de schippers spoedden zich naar een verzamelplaats. Een 'palaver' missen is namelijk niet verstandig, omdat daar afspraken worden gemaakt over alle aspecten die relevant zijn voor de komende gezamenlijke vaartocht (tijd van vertrek, weersverwachting, bijzonderheden mbt de navigatie, veiligheid etc). Een dergelijke bijeenkomst is (vrijwel altijd) uitsluitend bedoeld voor de schippers, doorgaans alleen mannen. Een palaver kan trouwens érg lang duren en dat is niet zo gek als je bedenkt dat dit  woord vertaald uit het Engels 'gewauwel' betekent.

3. Borrels

We hadden het van te voren niet kunnen bedenken, maar de borrels nà het zeilen zijn minstens zo leuk als het zeilen zelf. Elke keer dat de natuurelementen zijn getrotseerd en weer veilig een haven is binnengelopen, moet dit worden gevierd. Dat kan in de eigen kuip, of op uitnodiging, op een andere boot. Bij een dergelijke uitnodiging is het gebruikelijk om zelf iets mee te nemen. Een fles wijn of zak nootjes, kortom: wat er maar voor handen is. Het aardige van dit gebruik is dat van je wordt verwacht dat als er iets van je gulle gave overblijft, je dit ook weer mee terugneemt. Ooit bij een 'gewone' visite  het restant van de gegeven wijn of bonbons weer mee naar huis genomen?

Naast deze 'gewone' borrels bestaat er ook nog zoiets als 'steigerborrels'. Een dergelijk evenement wordt gehouden na een grote toertocht waaraan een groot aantal schepen heeft deelgenomen. De dag wordt dan met een gezamenlijke borrel op de steiger (of elders) afgesloten. Dit fenomeen staat nog op ons verlanglijstje.

4. Hulpvervaardigheid

De hulpvaardigheid van zeilers onderling is legendarisch. Bij aankomst in een haven is er altijd wel iemand bereid om een lijntje aan te pakken. Ongeschreven regel is dat je dit in elk geval doet als je een nieuwe buurman cq buurvrouw krijgt, ongeacht of je net aan de borrel zit of niet. Maar ook als je toevallig net op de steiger loopt, laat je alles uit je handen vallen om even te helpen. Randvoorwaardelijk is natuurlijk wel dat er mensen in de haven zijn. 

5. En de mooiste is...

Eén van de leukste dingen in de wereld die toerzeilen heet is misschien wel dat elke botenbezitter zijn of haar drijvend verblijf het allermooiste vindt. Bij gesprekken met andere zeilers gaat het nooit om wat voor werk je doet (of deed), het gesprek gaat over de boot, de zeiltochten en alles wat daarmee direct verband houdt. Wij hebben inmiddels heel wat boten bekeken (ook vanwege onze eigen zoektocht). Mooi, minder mooi, zelf gebouwd of het meer 'gangbare' type schepen. Boten geschikt voor de randmeren en boten waarmee wereldzeeën zijn (of kunnen worden) bevaren. Naast het bewonderen van schepen is er vaak ook enige verwondering, want menig bootje vertegenwoordigt een waarde waar je een aardige starterswoning van kan kopen. Dat maakt elke keer weer nieuwsgierig....

Een paar weken geleden hadden we het geluk aan onze zijde. We werden in een haven geholpen door een aardige man die ons met de lijntjes hielp toen onze AVALON iets andere plannen had dan wij. Toen de boot netjes lag, konden we op ons gemak de 'buurboot' bewonderen. Een prachtig zeiljacht van een metertje of 14, gloednieuw en met een prijskaartje waarmee wellicht een bescheiden eengezinswoning tot de mogelijkheden zou behoren. Vanwege ons enthousiasme mochten we even aan boord kijken. De kuip (het open achterdeel) van het schip was enorm en bood genoeg ruimte voor een klein feestje. De kajuit van het schip was strak en modern vormgegeven. Onze buurman keek trots rond toen hij alle gemakken van zijn jacht opsomde. Peter en ik waren ondertussen meer gefixeerd op de voorpunt van het schip. In zeilschepen  met enige lengte bevindt zich in de voorpunt van het schip een hut (een ruimte met deur) waarachter zich een tweepersoons bed bevindt. Op dit schip was er echter geen sprake van een hut, maar was -tot onze verbazing- een royaal tweepersoonsbed direct zichtbaar. Achter het bed was een enorme spiegel gemonteerd. "Heel veel extra ramen" ging de trotse bootbezitter verder met zijn opsomming om met een zucht te concluderen: "Mooi hè, zo kun je alles goed zien". Het was ons niet duidelijk of hij op de spiegel of op de raampjes doelde, maar trots....dàt was hij!

 

8 juli 2016