Die plons zat er natuurlijk op enig moment aan te komen. Alleen een beetje jammer dat het al zo vroeg in mijn nieuwe carrière als bootsman moest plaats vinden. Maar daarover later meer. 

Op vrijdagochtend 8 april jl. stapten wij vol optimisme in de auto op weg naar Den Helder. Wij zouden -samen met Leen en Marjan die in ons in moeilijke tijden steeds bijstaan- de handen eens goed uit de mouwen steken en helpen bij het vaarklaar maken van een zeilboot. Omdat ik nog niet echt verstand van zeilen in het algemeen heb, laat staan van het gereedmaken, kreeg ik samen met Marjan de taak de binnenkant gereed te maken. Uit de opslag moesten kussens en inventaris worden gehaald en aan boord moest alles netjes worden  ingericht. Best nog een klus, want de kombuis (zeg maar keuken) is erg mini en het was passen en meten om potten, pannen, bestek enz. in te ruimen. Maar het zonnetje scheen en de stemming was opperbest. Toen we klaar waren was de middag al vergevorderd. Tijd om voor onze eigen AVALON nieuwe lijnen te gaan kopen en daarna een hapje te gaan eten. 

Uit een stukje nostalgie (we hebben immers jaren in Den Helder gewoond) zijn we voor dat hapje eten naar Nogal Wiedes gegaan. Een gezellig restaurant met uitzicht op zee en waar je met een beetje geluk een marinefregat voorbij kunt zien varen. (www.nogalwiedes.nl/ Zeeweg 6 Huisduinen). Toen restte ons nog de jaarvergadering van de zeilclub en dat werd laat. Althans laat genoeg om het afsluitende drankje over te slaan omdat de AVALON in Medemblik op ons wachtte. 

De jachthaven in Medemblik was bij onze aankomst al donker en slechts enkele bootjes waren verlicht. Aan boord van de AVALON sloten we met Marjan en Leen de dag af met een lekker wijntje en toen naderde het moment van de PLONS, maar dat wist ik uiteraard nog niet. Het was inmiddels ver na middernacht. Tijd om de contactlenzen uit te doen en te gaan slapen. Of toch nog even naar de douche en wc lopen. Peter ging ook, dus zonder lenzen in zou het best lukken. Op de terugweg naar de boot was ik daar niet meer zo zeker van. Erg kippig door het gebrek aan contactlenzen en stikdonker vanwege het nachtelijk tijdstip... Peter stapte daarom als eerste op de boot. Gelukkig lag de boot met de lage achterkant richting steiger, maar misschien toch wat verder dan verwacht. PLONS! Peter had één arm vast, maar dat kon niet voorkomen dat ik tot ver boven mijn knieën in het water viel. En dat was koud! Gelukkig hield Peter mij stevig vast en sjorde mij aan boord. Resultaat: een kletsnatte broek, druipende sokken en schoenen en één been dat snel bont en blauw begon te kleuren. De volgende dag realiseerde ik mij dat ik geen reserve broek bij mij had. Gelukkig was er op de haven een droogtrommel en hoefde ik maar één ochtend in mijn roze pyjamabroek rond te lopen.

Die zaterdag begonnen we met het vervangen van de lijnen. Eerst moesten de uiteinden worden afgewerkt door het omwikkelen met een speciaal draad (foto 1en 2). Toen dat gereed was en de lijnen bijna allemaal waren vervangen hebben we nog even de zeilen getest. Ging niet helemaal vlekkeloos, maar gaf voldoende vertrouwen voor het vertrek op zondag.

Zondag 10 april op weg naar de thuishaven Den Helder. Helaas geen zuchtje wind, het bijzetten van de zeilen had geen zin, we moesten op de motor. Een jammer natuurlijk, maar het IJsselmeer maakte alles goed...adembenemend mooi en (bijna) voor ons alleen. Bij aankomst bij de Stevinsluizen bij Den Oever (foto 3) hoefden we niet te wachten en konden direct 'uitgeschut' worden. Ook de brug ging direct open. We oefenden nog even wat lijnen gooien (geen optimaal succes) bij de lege wachtsteiger en testen opnieuw de zeilen (een uitdaging). Toen voeren voor het eerst op eigen kiel Den Helder binnen. Een bijzonder moment! Het afmeren verliep niet geheel zonder stress,maar wel zonder botsingen. De AVALON is thuis! 

De volgende uitdaging wacht alweer: in de bilge (dat is een ruimte onder de gecompartimenteerde vloer) van de AVALON staat een flinke laag water.Wordt vervolgd......