We waren nog maar net thuisgekomen en bekomen van ons rondje IJsselmeer als zoon Wouter belt. "Marleen en ik gaan komend weekend naar Texel. Kunnen we met jullie meezeilen naar Oudeschild en ons daar afzetten?". Peter bestudeert de weerkaart, de verwachtingen zijn gunstig dus voor de eerste keer krijgen we opstappers aan boord.

Het woord 'opstapper' is een typische zeilterm die niet in het woordenboek staat. Een opstapper is een bemanningslid dat -letterlijk- op een afgesproken plaats opstapt en vervolgens meevaart. In onze thuishaven zien we regelmatig dat een zeiljacht met buitenlandse vlag (gedeeltelijk) van bemanning wisselt. Niet iedereen heeft onbeperkt vakantie en door een wisseling van de bemanning kan toch een mooie lange tocht gevaren worden. 

Wouter en Marleen zijn in die zin geen opstappers maar onze gasten. Spannend, want de kuip van de AVALON heeft inmiddels wel ruimte geboden aan koffie en borrel drinkers, maar dat was liggend in een haven. Nu moeten we even wennen aan 2 personen meer aan boord als de trossen los gaan. Hoe doe je dat handig, want de ruimte in de kuip (waar gestuurd en aan de zeilen wordt gewerkt) is relatief beperkt. 

Een prachtige oplossing biedt het boek 'Zeilen buitengaats" van Bobby Schenk. Het betreft een tweede herziene uitgave uit 1986. Ik kreeg het boek van oud-collega Albert, een fervent zeiler met verstand van zaken. Hoewel het boek niet echt van recente datum is, blijft het actueel. De grondbeginselen van het zeilen veranderen immers niet. Wat het boek echter bijzonder maakt is de toonzetting die in deze tijdgeest humoristisch aandoet. Zo heeft Bobby Schenk een praktische oplossing voor gasten aan boord.

"Een speciaal  probleem vormen de behulpzame maar onbevaren gasten. Probeer die niet met alle geweld mee te laten werken als het met de vaste crew ook gaat. Meestal staan die arme lieden maar in de weg of benemen de schipper het uitzicht. Hun beste plaats is eigenlijk onderdeks. En vertrouw hun in geen geval de ook nog zo eenvoudige handelingen toe waarvan aanleggen of onder zeil afhangen" (blz. 98).

Zaterdag 23 juli komen Wouter en Marleen in de vroege ochtend aan bij de AVALON. De adviezen van Bobby Schenk hebben we maar niet opgevolgd. Wouter weet wel wat van zeilen en blijkt zowel een behulpzame als "bevaren gast" aan boord. Voor Marleen is zeilen nog nieuw en is het even wennen. Maar ze zit niet in de weg en hoeft (dus) niet 'onderdeks'. Dat zou ook niet verstandig zijn want met een licht gevoel van zeeziekte is het beter om lekker in de frisse lucht te blijven. Na een prima zeiltochtje zetten we het stel in Oudeschild op Texel af. De ouders van Marleen komen hen ophalen en maken gelijk van de gelegenheid gebruik om even een kijkje aan boord te nemen.

We blijven niet lang op Texel, het tij is gunstig. Als we de haveningang van Oudeschild verlaten staat een uitzwaai comité (Wouter, Marleen en haar ouders) klaar om ons goede vaart te wensen. En dat niet alleen, ze maken ook foto's van ons vertrek en daarmee hebben we de eerste foto's van een varende AVALON die weer koers zet naar de thuishaven Den Helder.