Na een zeiltochtje met vertrekpunt Stavoren, kwamen we op zondagmiddag aan in de Buyshaven van Enkhuizen. De volgende ochtend zag de blauwe lucht er veelbelovend uit en konden we voor het eerst in lange tijd ons ontbijtje buiten in de kuip nuttigen. De haven was rustig, slechts op een enkel zeilbootje was enig teken van leven te bespeuren. De stilte, af en toe onderbroken door het  Enkhuizer carillon, nodigde uit tot luieren. De zon scheen inmiddels uitbundig maar de wind liet het compleet afweten. Dat laatste is lastig voor zeilers. We besloten daarom een dagje in Enkhuizen te blijven.

Enkhuizen is zelfs op een maandagochtend erg gezellig merkten we toen we boodschappen gingen doen. Bakker Rood bleek heerlijke taartjes te hebben, dus voldaan keerden we met een tas vol gezonde boodschappen en de taartjes terug naar de boot. De koffie en taart waren snel verdwenen, dus tijd om tablet en e-reader te voorschijn te halen. Hoe mooi kan een dag in de zon zijn als je meer dan 1000 leesuren onder handbereik hebt?

Even zitten is leuk, maar het moet Peter niet te lang duren. "Ik moet iets zoeken in de bakskist" zei Peter. Dat hoeft geen verontrustende opmerking te zijn, maar dat werd het wel omdat hij vervolgde: "ik zoek het bootsman stoeltje".  Peter dook de bakskist in en haalde na even zoeken maar liefst twèè bootsman stoeltjes te voorschijn. "Pas ze maar eens" zei hij "jij bent een stuk lichter dan ik". Dat viel nog niet mee, want zo'n ding is ons beiden volstrekt onbekend. Na even puzzelen bleek dat ik er op de een of andere manier in moest stappen, zodanig dat een plastic plankje een soort zitting werd. Verstelbare banden moesten de boel op zijn plaats houden. Aan het stoeltje zat een haak waar een lijn aan kon worden vastgemaakt om te hijsen.  "Kun je mooi de mast in om die radar schoon te maken" zei Peter opgewekt. "Maar ik moet wel even kijken welke lijn ik moet gebruiken om je omhoog te hijsen". Na enig nadenken was een lijn gevonden.

'Ik denk dat ik wel een lier nodig heb, want  jouw 70 kilo trek ik niet" ging Peter verder terwijl hij de lijn om de lier legde. Ondertussen stond ik in het bootsman stoeltje klaar bij de mast en realiseerde mij dat een mast van 15 meter best hoog is, vooral als je hoogte vrees hebt. Bovendien zat het stoeltje niet bepaald comfortabel. "Ik ga trekken" riep Peter.

Het was -gelukkig- geen succes. De hijspoging kwam niet verder dan zo'n 10 centimeter. "Ik doe iets fout, maar geen idee wat" constateerde Peter een beetje overbodig. Tja, goede raad is duur. Gelukkig zijn we lid van de Bavaria Zeilclub. Deze club heeft een online forum. Je zet een vraag op het forum en met ruim 950 Bavaria-zeilboot-bezitters-die-lid-zijn zou wellicht iemand een goed advies hebben. Ik omschreef ons probleem en zette er ook maar bij dat ik 70 kg weeg. Stel dat zo'n gewicht niet veilig in zo'n stoeltje mag.........dat zou mooi uitkomen. Binnen een uur kwamen de eerste adviezen binnen. Erg nuttig allemaal, vooral het advies om ook een extra lijn als borging te gebruiken. Want als de lijn breekt en er is geen borglijn kukel je van 15 meter naar beneden. En ja, 70 kilo kan gewoon in een bootsman stoeltje omhoog gehesen worden, maar het is handig om dan met twee man te hijsen als het voor één man te zwaar is.

Tussen de (nogal technische) adviezen stond ook de tip om eerst maar wat kilootjes af te vallen. En Peter kreeg het advies om eens naar een sportschool te gaan. Zo'n advies klinkt niet echt aardig, maar op het forum staan meer van dit soort welgemeende tips, daarom moesten we er hartelijk om lachen.

Theoretisch weten we nu hoe het moet, maar toch hebben we het bootsman stoeltje maar even gelaten voor wat het is. Eerst maar even wat kilootjes afvallen, dan is de sportschool misschien ook niet meer nodig.