EMANCIPATIE

 

Emancipatie op zeilboten is wat achter gebleven. Het zijn mannen die stoer aan het stuurwiel staan als de haven of een sluis wordt binnengevaren. Bij ons aan boord is dat niet anders.

 

Een tip voor niet-watersporters  die een mooie zomerdag ontspannen willen doorbrengen. Zoek een terrasje bij een sluis, zodanig gesitueerd dat comfortabel bekeken kan worden hoe het aan boord van plezierjachtjes toegaat.

 

Zeker als het op het water druk is willen bootjes zo snel mogelijk worden geschut. Dus is het dringen en wringen. Eenmaal in de sluis moet de boot snel met lijnen worden vastgemaakt, bij voorkeur zonder tegen de sluismuur of andere boten aan te varen. 

Een korte observatie leert dat er verschil is tussen een boot met enkel mannen en een boot met een man aan het roer en één of meer dames als bemanning. Uiteraard zijn er ook zeiljachten met enkel dames, maar die zijn uitzondering.

Interessanter dus de zeiljachten met alleen heren aan boord. Bij het invaren van de sluis roept de schipper zijn instructies en de heren gaan -al dan niet volgens opdracht-  met de lijnen aan de slag. Dat gaat lang niet altijd goed maar voor mannen is dat blijkbaar geen probleem. Lijnen in het water, of in de knoop, boot overdwars in de sluis en paniek op de andere jachten die ramkoers voorzien. Mannen raken er meestal niet van onder de indruk. En eerlijk is eerlijk...meestal gaat het allemaal goed.

Dan een zeiljacht met een man aan het roer en -doorgaans- slechts één (zijn eigen) vrouw  als bemanningslid. Niet zelden worden haar de instructies toegesnauwd. Soms verlaat de man zelfs het roer "om het zelf wel even te doen", want ook bij vrouwen vallen lijnen weleens in het water of raken in de knoop. Eerlijk is eerlijk...meestal gaat allemaal goed.

Na het schutten worden de lijnen weer losgegooid en varen de jachtjes de sluis uit. Voor de waarnemer op het terrasje houdt het schouwspel dan op, de zeilers zetten hun tocht voort.

Op zeiljachten met een mannen-bemanning is de sluispassage dan alweer vergeten. De tocht wordt voortgezet, de stemming opperbest en straks in de haven wacht het koude bier. Maar aan boord bij de snauwende schipper met zijn vrouwelijke bemanning kan de stemming wel eens een dieptepunt hebben bereikt. Dan duurt het geplande zeiltochtje opeens lang. Niet de borrel in de haven lonkt, maar de wetenschap dat de boot straks in de haven zonder krasje of deuk moet worden afgemeerd.

Er zijn vrouwen die op enig moment, na één tripje of vele jaren zeilen, de conclusie trekken dat manlief best mag zeilen, maar dan wel alleen.

Over geëmancipeerd gesproken.....