Woensdag 19 april jl. Met een volgeladen auto vertrokken we richting Den Helder. Er scheen een waterig zonnetje, nèt voldoende om een beetje lentegevoel te krijgen. Belangrijkste opdracht was het verhalen van de boot, want we lagen in een verkeerde box. Een noodgevalletje want verleden keer toen we voor de eerste keer deze haven invoeren konden we onze box niet in en waren we blij een plekje te vinden waar de AVALON veilig lag. Nu moest de boot naar eigen box aan de andere kant van de jachthaven. Ook het controleren van de boiler stond op ons actiepuntenlijstje. De boiler bleek nog steeds pogingen te doen om -weliswaar druppelsgewijs- een binnenbadje te creëren onder de vloer.

Na aankomst was opdracht nummero  uno om eerst de boot op de goede plek te krijgen. De boot lag in wat kleine box en er stond een beetje wind. Kunst was natuurlijk om bij het wegvaren alle obstakels zoals steigertjes, (meer)palen en andere boten te ontwijken. Gelukkig viel het met het aantal andere boten nog mee, dus manoeuvreer ruimte genoeg. Mijn taak was het binnen halen van de lijnen en daar waar nodig wat af te duwen en vooral mijn mond te houden (ontwikkelpuntje!). Peter besloot achteruit weg te varen (overigens de enige mogelijkheid om uit de box te komen). Een aardige heer kwam even met een lijntje en ongevraagd advies helpen. Later op de dag, toen we keurig en zonder te botsen in onze eigen box lagen kwam deze buurman nog even langs. "Ik had gewoon achteruit gevaren en geen poging gedaan om daar te keren" deelde hij ons mee. Nou, dat keren waren we ook niet van plan, maar de wind pakte de neus van de boot, zodat het leek of we een wat moeizame 'straatje keer' oefening deden. Dat hebben we natuurlijk niet verteld.  

De boiler bleek nog steeds een beetje te lekken. Ondanks een reparatie door Peter die verleden week zelfs voor dit doel op de motor naar Den Helder is geweest. Havenmeester Joost kwam nu een handje helpen. Helaas sneed hij zich bij deze hulpactie een beetje in zijn vinger, maar hij was aangenaam verrast dat Peter uit de verbanddoos een heuse 'vingerpleister' wist te toveren. De reparatie geslaagd (denken we), het sneetje in de vinger laten genezen zal mogelijk wat meer tijd kosten.

Toen was het tijd voor het oefenplan: dus op naar het Marsdiep. Even de boot en de zeilen testen en dat was grotendeels een klus voor Peter. Tijdens onze manoeuvres werden we gezelschap gehouden door een fregat en bevoorrader van de Koninklijke Marine. Dat gaf na al die jaren weer een echt 'thuisgevoel'.

Omdat dit vaargebied relatief druk is door de aanwezigheid van de KM, beroepsvaart (waaronder offshore) en niet te vergeten de veerboot naar Texel, is er een verkeerscentrale om alle scheepsbewegingen in goede banen te leiden. Voor ons betekent dit het goed uitluisteren van de berichten. Vertrekt bijvoorbeeld een marineschip uit de haven dan is onze jacht- haven even niet toegankelijk en moeten we wachten tot het moment dat de haven weer wordt vrijgegeven.

Voor het afmeren had Peter een plan bedacht dat eruit bestond dat ik op het juiste moment zou afstappen op de stijger en alvast een lijn op de steiger vast zou zetten zodat de boot rustig de box in zou kunnen schuiven. De actie verliep bijna goed (lijn verkeerd vastgemaakt), maar gelukkig wel helemaal veilig want dit is geen plek om van boord te kukelen.

Verder boodschappen gedaan, de boot en het teak geboend (Peter),de nieuwe Rijkswerf bekeken, een ijsje gegeten en met een wijntje in de kuip in de zon gezeten. Donderdag 21 april was het aan de frisse kant, we zijn huiswaarts gekeerd en vonden daar in de tuin het zonnetje dat in Den Helder verstek liet gaan.

Toen natuurlijk nog geen idee van de hagelbuien en kou die we nog over ons heen zouden gaan krijgen en waardoor we pas begin mei weer terug zullen gaan naar de AVALON.